ႏွစ္ဖက္စလံုး
ရူးရူးမူးမူးခ်စ္ရာကေန...
ကိုယ့္ဘက္က နည္းနည္းခိုၿပီး
သူမ်ားခ်စ္တာပဲ မွိန္းလုိက္ၾကည့္တယ္..
သူပင္ပန္းလာေတာ့..
ကိုယ္တလွည့္ ျပန္ခ်စ္တာမ်ဳိး..
အခ်စ္က ေပ်ာ္ေအာင္ေနရင္
ေလးနက္ၿပီး စိတ္ခ်မ္းေျမ့စရာ..
အျပန္အလွန္ နားလည္ရင္ေတာ့
အတုိင္းထက္အလြန္ေပါ့..
တႏွစ္ထက္တႏွစ္
ပိုတုိးခ်စ္လို႕
အသက္ႀကီးတဲ့ထိ
အခ်စ္ သစၥာေတြနဲ႕
ခရီးဆက္ၾကည့္ရေအာင္....။ ။
ေကာင္ေလးေရ... ...
ငါ့ရဲ့ အခ်စ္ေတြက
အျပစ္ျမင္စရာ ျဖစ္ခဲ့ရင္... ။
ဒါမွမဟုတ္
နင့္အတြက္
အဆိပ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေလ...။
အေတြးနဲ႔တင္
နင့္ကို အရမ္းအားနာရပါတယ္...။
ေျဖေဆးေဖာ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရင္း
အဆိပ္ျဖစ္ျဖစ္သြားေစတဲ့အတြက္
ငါလည္း အရမ္းနာက်င္ခဲ့..
နာက်င္ဆဲပါပဲ....။
မေသခ်ာမႈေတြ
စိစစ္မဆံုးခင္
နင္စာတမ္းထိုးေပးလိုက္တယ္
"The End" တဲ့...။ ။
တိုက္ဆိုင္မွဳရွိတုိင္း
သတိရ အမွတ္ရျခင္းဟာ
အလြမ္းဆိုရင္
မင္းကို လြမ္းေနတယ္ထင္ရဲ့ေနာ္.....။
အခ်ိန္တိုင္းလြမ္းေနတာ
အခ်စ္ရဲ့ တစိတ္တပိုင္းဆိုရင္ေတာ့
မင္းကို ခ်စ္ေနမိတယ္ ထင္ရဲ့ကြယ္.....။
ေနမယ္ဆိုရင္
ထာ၀ရ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေပမယ့္
ထြက္သြားမယ္ဆိုရင္လည္း
ပ်ံသန္းခြင့္ မင္းကို ေပးလုိက္မယ္
အရာရာ မင္းရဲ့အမိန္႔တိုင္းသာ..........။
ရယူျခင္းနဲ႔ စြန္႔လႊတ္ျခင္းၾကားမွာ
ႏွလံုးသားက စစ္ေျမျပင္မျဖစ္သင့္ေတာ့ဘူးေလ
ေနာက္တခါ နာက်င္ရရင္
တစစီ ကြဲေၾကသြားလိမ့္မယ္............။
တကယ္လုိ႔သာ
တန္ခိုးရွင္တေယာက္လို
အရာရာကို ႀကိဳတင္ၿပီး
ျမင္ႏိုင္စြမ္း
ရွိခဲ့ရင္ေပါ့ေလ.......။
တကယ္လို႔သာ
အေျခအေန အသြယ္သြယ္
အေၾကာင္းအရာ အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြကို
တဒဂၤေလး
ရပ္ထားႏိုင္စြမ္း ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ေလ.......။
အခ်ိန္ေတြ ေျပာင္းျပန္လွည့္
သကၠရာဇ္ေတြ ၿဖိဳခ်လို႔
ျပကၡဒိန္ကို ဆုတ္ၿဖဲပစ္ရံုနဲ႔
တကယ္လို႔သာ
အတိတ္ကို ျပန္လို႔ရခဲ့ရင္ေလ.......။
အင္း....................
တကယ္လို႔သာေပါ့ေလ............။
ရက္စက္တယ္ ခ်စ္သူရယ္...
ႏွလံုးသားရဲ့ တေနရာထဲမွာ
တရွဳိက္မက္မက္နဲ႔
ရူးသြပ္ခဲ့ရတဲ့
နင့္ရဲ့အခ်စ္ေတြအတြက္
ရလာဒ္က ခါးသီးလြန္းလို႔..........။
မညီမွ်တဲ့ ျပိဳင္မ်ဥ္းႏွစ္ခုကို
ဆံုမွတ္တခု သတ္မွတ္ခ်င္ေနတဲ့ ငါ.....
နင့္အတြက္ေတာ့
နိမိတ္ဆိုးတခု ျဖစ္ခေနမွာပါ...........။
နင့္ရဲ့ စကားလံုးေတြေအာက္
မာနေတြအရည္ေပ်ာ္
သိကၡာေတြ ခၽြတ္ၿခံဳက်
ရင္ခုန္သံတခုတည္းကိုသာ ကဗ်ာစပ္ခဲ့သမွ်
ခုေတာ့ ႏွလံုးသား၀တ္ရံုေအာက္မွာ
ခ်စ္ျခင္း၀တ္မွဳံေတြ ေပ်ာက္ခဲ့ၿပီ.......။
နင္တကယ္မခ်စ္ဘူးဆိုတာ
ငါ့ဦးေႏွာက္က သိေပမယ့္
ႏွလံုးသားနဲ႔ ဇြတ္မွိတ္ယံုတဲ့ထိ
ငါ တကယ္ ရူးခဲ့တာေလ...........။
နင့္ကုိ ခ်စ္တယ္
ခ်စ္ခဲ့တယ္
ခ်စ္ေနတုန္း..........
နင္က ရက္စက္တယ္
ရက္စက္ခဲ့တယ္
ရက္စက္ေနအံုးမွာပဲ.................။
အေျပာေခ်ာေခ်ာ
အသံခ်ဳိခ်ဳိ
ရိုးသားဟန္နဲ႔
ယံုၾကည္ခင္မင္မွဳကို
အရယူသြားခဲ့တယ္...။
ႏွမခ်င္းမစာ
ကိုယ္ခ်င္းလည္း မနာ
အတၱကို ငံုၿပီးမ်ား
ေမြးလာေလသလား
ထင္မွတ္မွားရတယ္.......။
ကိုယ့္လိပ္ျပာမွ အားမနာ
ကုိယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးလို႔
သူမို႔ မရွက္တယ္...။
ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသပံုက
ငခံုးမတေကာင္ေၾကာင့္
တေလွလံုးပုပ္ေတာင္
သူနဲ႔မဆိုင္
ေနႏိုင္လြန္းတယ္...။
နာက်င္မွဳကို အေဖာ္ျပဳလို႔
ပန္းတုိင္သို႔တေခါက္
အေရာက္သြားေနခ်ိန္.....။
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြလြင့္ေျပး
ခႏၶာကိုယ္တခုလံုးပဲ့ေၾကြမတတ္
ရင္တခုလံုးကြဲအက္လို႔
ကံၾကမၼာ မ်က္လွည့္ေၾကာင့္
ငါ့ေကာင္းကင္ႀကီးက ေမွာင္ေနခဲ့ၿပီ......။
ခါးသီးမွဳဒဏ္ကို ၿမိဳသိပ္ခံရင္း
မေတာ္လို႔မ်ား
ဦးတည္ရာ လမ္းခုလတ္မွာ
ငါ... ေၾကြခဲ့ရင္ေလ.......။
ေႏြးေထြးမွဳနဲ႔ အားအင္ေပးၿပီး
ျမင္သူတိုင္း ရင္ေအးခ်မ္းေစတဲ့
ေကာင္းကင္.....
တခါတခါ
ျဖဴလႊလႊ တိမ္စိုင္ေတြ၀န္းရံလို႔...
ေတာက္ပတဲ့ေန႔သစ္ေတြ ဖန္တီးၿပီး
အလွႀကီးလွေနတဲ့ ေကာင္းကင္.....
အေႏြးဓါတ္နဲ႔ ေအးခ်မ္းမွဳေတြ
တလွည့္စီေပးေနတဲ့
ဒီေကာင္းကင္ႀကီးရဲ့ ရင္ေငြ႔ေအာက္မွာပဲ
ပန္းကေလးေတြ
ရွင္သန္ဖူးပြင့္ေနၾကေလရဲ့..........
ေကာင္းကင္ႀကီးက မိခင္ဆို
ပန္းကေလးေတြက ရင္ေသြးငယ္ေပါ့....
တေန႔မွာ
ညစ္ပုပ္ေနတဲ့ တိမ္မဲေတြက
မိခင္နဲ႔ ရင္ေသြးၾကားမွာ
ကန္႔လန္႔ကာထားလိုက္ၿပီး
ေကာင္းကင္ႀကီးက
အက်ည္းတန္စြာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံလိုက္ရသလို
လတ္ဆတ္တဲ့ ပန္းကေလးေတြဟာလည္း
အဆိပ္သင့္ခဲ့ရတယ္ေလ.....
ဒါေပမယ့္ေလ....
အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့
တိမ္ပုပ္ေတြက
ေလနဲ႔အတူလြင့္သြားမွာပါပဲ
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
အေႏွာင္အဖြဲ႔ကင္းၿပီး
ၾကည္လင္လွပေနတဲ့ ေကာင္းကင္တခုကို
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ
ပန္းကေလးေတြ ျမင္ႏုိင္စြမ္းရွိမလဲေနာ္...........။
ဓနဂုဏ္ေမာက္ရေအာင္
မခ်မ္းသာပါဘူးကြာ
ထမင္းေတာင္ နပ္မွန္ေအာင္
မနည္းရွာစားေနရတာ
ေရႊေငြဆုိတာ နတၳိေပါ့.........
ဆရာႀကီးစတုိင္နဲ႔ေနရေအာင္
ပညာတတ္ႀကီးမဟုတ္ပါဘူးကြာ
ေျပာခ်င္တာေတြကို
စီကာပတ္ကံုးေျပာႏိုင္ဖုိ႔ေတာင္
အေတာ္ႀကိဳးစားယူရတာ.......
အလွမာန္တက္ရေအာင္
ရုပ္လည္းမေခ်ာပါဘူးကြာ
တိတ္တခိုးခ်စ္သူကို
ဆက္ခ်စ္ေနဖုိ႔ေတာင္
အလုိလို သိမ္ငယ္ေနရတဲ့အျဖစ္ပါ......
အေရးအသားေကာင္းရေအာင္
စာေရးဆရာႀကီးလည္း မဟုတ္ပါဘူးကြာ
စိတ္ထဲရွိတာေတြကို
စာကဗ်ာေတြျဖစ္ဖုိ႔ေတာင္
အႏိုင္ႏုိင္ အသြင္ေျပာင္းေနရဆဲပါ.....
ေႏြရာသီမွာ
တခ်ိန္က ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကိုေတြးမိရင္
ကႏၱာရထဲက အိုေအစစ္လို
ငါ့ကို ေအးခ်မ္းမွဳေပးစြမ္းတယ္....
ေဆာင္းရာသီမွာ
တခ်ိန္က လြတ္လပ္မွဳေတြကို သတိရမိတိုင္း
ေလေျပညွင္းေလးလို
ငါ့ကို လန္းဆန္းလတ္ဆတ္ေစတယ္....
မိုးရာသီမွာ
တခ်ိန္က ေႏြးေထြးမွဳေတြက အေတြးထဲေနရာယူတုိင္း
ေတာက္ပတဲ့ေန႔သစ္ေတြလို
ငါ့ကုိ အဓိပၸါယ္အျပည့္နဲ႔ ရွင္သန္ေစတယ္.....
ရာသီတုိင္းမွာ
တခ်ိန္က ျပယုဂ္ေတြက
က်န္သက္တမ္းမွာ
ငါ့ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အားျပည့္ေစတယ္ေလ...........
လမ္း
လန္းဆန္းလတ္ဆတ္တဲ့
အသည္းႏွလံုးတစံု
ေနာင္တခ်ိန္မွာ.......
ပဲ့ေၾကြကြဲအက္မလား
ခိုင္မာတဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႔
မြမ္းမံထုဆစ္ထားမလား
ခါးသီးလွတဲ့ အတၱေတြနဲ႔ပဲ
ပံုသြင္းအက်ဥ္းခ်ထားမလား
ေမာဟေတြနဲ႔ပဲ အေမွာင္ဖံုးေနမလား ။
??????? ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔
ပံုေသတြက္မရတဲ့
ပုစၧာတပုဒ္လို
ကိုယ္ေရြးတဲ့ တြက္နည္းေပၚမွာ
အေျဖေတြကေတာ့ ကြဲလြဲမွာပဲ ။
ဒါေပမယ့္
လွ်ဳိ႔၀ွက္ထားတဲ့
ဘံုတူညီမွဳေတာ့ရွိတယ္
သက္ေရာက္မွဳတုိင္းမွာ
တန္ျပန္ပဲ့တင္သံေတြေတာ့
ရွိစၿမဲပဲေလ.............။ ။
ေနာက္ကြယ္
မိုးက တစိမ့္စိမ့္နဲ႔
ေအးေနေပမယ့္
ေသာကေတြနဲ႔
ပူေဆြးေနတယ္ ။
ၿမဳိသိပ္မႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ဖြင့္ဟေျပာလုိက္ခ်င္ေနေပမယ့္
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔သာ
အသြင္ေျပာင္း အရည္ေဖ်ာ္ခ်ေနရတယ္။
အပူရုပ္ကို
ဟန္လုပ္ရင္း
မ်က္စိစံုမွိတ္
အံ့ကိုႀကိတ္ခံခဲ့ရတယ္။
လွ်ပ္တျပက္မွာ
ျဖတ္အရိုက္ခံလုိက္ရတဲ့
မာနအတြက္
သတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္
မုန္းေနေပမယ့္
ပ်ားရည္ဖံုးၿပီး
ၿပံဳးေနရတယ္။
တဒဂၤျမင္ေတြ႔ရတဲ့
ျမင္ကြင္းတုိင္းရဲ့
ေနာက္ကြယ္မွာ
အရာရာတိုင္းက
အျမင္နဲ႔တထပ္တည္းလုိ႔
ဘယ္သူေျပာႏိုင္မွာလဲ။ ။
ေအာင္ဆန္းဇာနည္
မွ်တတဲ့ သစ္ပင္ေလး
သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ.......
တို႔ေတြရဲ့ စုေပါင္းအားနဲ႔
မွ်တလွပတဲ့ သစ္ပင္ကေလးေတြ
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ကမၻာႀကီးေပၚ
အတူတကြ စိုက္ပ်ဳိးၾကရေအာင္ ။
လႊမ္းမိုးမွဳကင္းတဲ့
မ်ဳိးေစ့ေလးေတြကို ႀကဲၿပီး
တူညီေသာစိတ္ေတြနဲ႔
မ်ဳိးေစ့ေလးရွင္သန္ေအာင္
ေပါင္းသင္ေျမႏွဳတ္
ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ၾကစို႔ ။
အင္အားျပည့္ေစမယ့္
ေႏြးေထြးမွဳစြမ္းအင္နဲ႔
နားလည္မွဳေျမၾသဇာကိုေပါင္းၿပီး
ခြဲျခားမွဳပိုးေတြ မက်ရေစဖုိ႔
မွ်တျခင္း ေဆးေတြျဖန္းကာ
မ်ဳိးေစ့ေလးဖြံ႔ၿဖိဳးေအာင္
ပံ့ပိုးျခင္းဆိုတဲ့ ေရစင္တစ္ခြက္ကို
ထိန္းခ်ဳပ္မွဳကင္းတဲ့ လက္ေတြနဲ႔
အားပါးတရေလာင္းေပးၾကမယ္ေနာ္ ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့
တို႔ေတြေမွ်ာ္လင့္သလို
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း အခက္အလက္ေတြနဲ႔
ခြဲျခားမွဳကင္းတဲ့ ပင္စည္ႀကီးက
ယံုၾကည္မွဳအသီးပြင့္ေတြကို
တူညီေသာ အရြက္ေတြၾကားမွာ
လြပ္လပ္စြာပြင့္ဖူးေစပါလိမ့္မယ္ ။
အဲဒီအခါက်ရင္
မွ်တျခင္းဆိုတဲ့ သစ္ပင္ေလးက
ရမယ့္ တူညီတဲ့အသီးအပြင့္ေတြကို
ညီမွ်ေသာလက္နဲ႔
အတူတူ ဆြတ္ခူးၾကရေအာင္ေနာ္ ။ ။
13-19 Gender Training အတြင္း အမွတ္တရ။
အိပ္မက္တေစၦ
လူေျခတိတ္စ
ညသန္းေခါင္မွာ
ေျခာက္ျခားလွစြာ
အိပ္မက္ တစ္ခု
ငါျမင္မက္မိေပါ့.................။
ကူကယ္သူမဲ့
စာနာသူကင္း
အားေပးသူ နတၳိ
ေၾကာက္စရာ မ်က္ႏွာႀကီး တစ္ခုသာ
ငါ့ ေျပးလမ္းေပၚ ပိတ္ဆို႔
ငါ့ အာရံုကို ၀ါးၿမိဳ
ငါ့ အိပ္မက္ကို ရုပ္ဆိုးေစခဲ့တယ္............။
လူတကာက
အပူပင္ကင္းစြာ
အိပ္မက္လွလွ မက္ေနခ်ိန္မွာ
ငါ့ လိုအိပ္မက္ဆိုး
ဘယ္ႏွေယာက္မ်ား မက္ေနေလမလဲ..................။
အကယ္၍မ်ား သိခဲ့ရင္
ဘ၀တူခ်င္း
ကူညီရင္းနဲ႔
တူညီလက္မ်ား
ေထြးကိုင္ဆုပ္ကာ
အိပ္မက္ တေစၦကို
တန္ျပန္ တြန္းလွန္
အံတုလိုက္ခ်င္ေပရဲ့.................။ ။
