ပိုလိုက္ေလ ျဖစ္ေနမိတယ္..
လိုက္ေလ.. ေ၀းေလ...
ကိုယ္အားမေလွ်ာ့ခ်င္ဘူး..
အားမေလွ်ာ့ပါဘူး..
ကိုယ့္ရဲ့ ႀကိဳးစားမႈ
အသိအမွတ္ျပဳ မခံရေသးသေရြ႕....
တခါတခါ
ေအးစက္စက္ တံု႔ျပန္မႈေတြၾကား
ခြန္အားေတြ ပ်က္ျပားခဲ့ေပမယ့္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေငြ႔ေငြ႔ေလးနဲ႔
မရဲတရဲ ေတာင့္တမိတယ္...
အရင္လို ေႏြးေထြးမႈေတြကို ... ... ...
ဒူးေထာက္လည္စင္းတဲ့သူအေပၚ
တုံ႔ျပန္ခ်က္ေတြက
ႏွလံုးအိမ္ထိ နာက်င္လြန္းတယ္...
ေမ့ထားခ်င္ပါတယ္....
မစဥ္းစားမိေအာင္ေနတယ္...
ေတြးမိတာနဲ႔တင္
ဘယ္ဘက္ရင္အံု တဆစ္ဆစ္နာလို႔....
ခုခံအားက သိပ္မေကာင္းဘူးေလ....။
ဒီေန႔နင္က မေန႔က ငါသိတဲ့သူမဟုတ္ေတာ့သလို
ေျပာင္းလဲတာ ျမန္တယ္..
လုိက္မမွီေအာင္ တံုးလြန္းတဲ့ငါ...
လဲက်ေနတဲ့ခ်ိန္..
ေမွ်ာ္လင့္မိတဲ့ လက္တစံုက နင္....
လက္ေတြ႔ေတာ့...
ယိုင္နဲ႔ နဲ႔ ေျခလွမ္းေတြေပၚ
အႏိုင္ႏိုင္ အားတင္းရင္း
ေရွ႕ဆက္ လိုက္ၿပီးရင္း.... လိုက္...
နင္ကေတာ့ ေျပးၿပီးရင္း... ေျပး...
ေ၀းၿပီးရင္းေတာ့ ထပ္မေ၀းခ်င္ဘူး....
လွ်ပ္စီးေၾကာင္းတခုကိုေတာင္
ဟုိးေရွးမွာ ေရာင္နီလာေတာ့မွာလို႔...
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားတင္းမိတယ္...
မ်က္စိေရွ႕မွာေတာ့ ေလာကႀကီး တခုလံုး ေမွာင္လို႔....
ဒီလိုနဲ႔ပဲ.................။ ။
