Friday, June 19, 2009

ပန္းကေလးေတြရဲ့ ေကာင္းကင္


ေႏြးေထြးမွဳနဲ႔ အားအင္ေပးၿပီး
ျမင္သူတိုင္း ရင္ေအးခ်မ္းေစတဲ့
ေကာင္းကင္.....

တခါတခါ
ျဖဴလႊလႊ တိမ္စိုင္ေတြ၀န္းရံလို႔...
ေတာက္ပတဲ့ေန႔သစ္ေတြ ဖန္တီးၿပီး
အလွႀကီးလွေနတဲ့ ေကာင္းကင္.....

အေႏြးဓါတ္နဲ႔ ေအးခ်မ္းမွဳေတြ
တလွည့္စီေပးေနတဲ့
ဒီေကာင္းကင္ႀကီးရဲ့ ရင္ေငြ႔ေအာက္မွာပဲ
ပန္းကေလးေတြ
ရွင္သန္ဖူးပြင့္ေနၾကေလရဲ့..........

ေကာင္းကင္ႀကီးက မိခင္ဆို
ပန္းကေလးေတြက ရင္ေသြးငယ္ေပါ့....

တေန႔မွာ
ညစ္ပုပ္ေနတဲ့ တိမ္မဲေတြက
မိခင္နဲ႔ ရင္ေသြးၾကားမွာ
ကန္႔လန္႔ကာထားလိုက္ၿပီး
ေကာင္းကင္ႀကီးက
အက်ည္းတန္စြာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံလိုက္ရသလို
လတ္ဆတ္တဲ့ ပန္းကေလးေတြဟာလည္း
အဆိပ္သင့္ခဲ့ရတယ္ေလ.....

ဒါေပမယ့္ေလ....
အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့
တိမ္ပုပ္ေတြက
ေလနဲ႔အတူလြင့္သြားမွာပါပဲ
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
အေႏွာင္အဖြဲ႔ကင္းၿပီး
ၾကည္လင္လွပေနတဲ့ ေကာင္းကင္တခုကို
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ
ပန္းကေလးေတြ ျမင္ႏုိင္စြမ္းရွိမလဲေနာ္...........။

6 ပဲ့တင္သံ:

ခမ္းကီး said...

ၾကည္လင္တဲ့ေကာင္းကင္ကို အျမန္ဆံုး ျမင္ႏိုင္ပါေစ..

မိုးစက္အိမ္ said...

ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ဗ်ာ...ပန္းကေလးေတြ
ၾကည္လင္တဲ. ေကာင္းကင္ၿမင္ႏိုင္ခြင္.ရွိပါေစဗ်ာ...

ေဇာ္ said...

ကဗ်ာ ဘာလုိ႕ေကာင္းရတယ္
ေရးတဲ့သူက ေတာ္လုိ႕ရယ္
ဖတ္တဲ့သူေတြ ခံစားေၾကာင္း
ကဗ်ာေလးက တကယ္ေကာင္း။


အဟဲ
ကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး လက္တမ္းကဗ်ာနဲ႕ ျပန္မန္႕လုိက္တယ္ဗ်ာ။ မေကာင္းရင္ ေခြးလႊတ္ေနာ္ ေဒၚေလး။ က်ေနာ္က ေဒၚေလးတုိ႕လုိ ကဗ်ာေရးတတ္ဘူး စာေရးမေကာင္းဘူးဗ်။ အဟဲ။

Anonymous said...

အေရးေကာင္းတယ္ ..
အေတြးေကာင္းတယ္
ဘာကိုေျပာခ်င္ေနတာလဲဆိုတာ ပံုေလးေတြကေန တစ္ဆင့္ ဆြဲယူေခၚေဆာင္သြားတယ္
ေနေဒးသစ္။

Unknown said...

ေကာင္းကင္နဲ႔ ပန္း ထာဝရ ဒြန္တြဲေနပါေစ.....လို႔

Anonymous said...

မုိးလဲ အၿမဲမရြာသလုိ၊ ေနလဲ အၿမဲမပူပါဘူး။
ပန္းကေလးေတြ တခ်ိန္မွာ ၾကည္လင္လင္ေကာင္းကင္ၿပာကုိ ၿမင္ေတြ႔ၾကမွာပါ။